Het was al een aantal dagen mooi weer geweest in het grote bos en de zon had dagenlang uren aan de hemel gestaan. Oswald liep daardoor al drie dagen met een idee in zijn hoofd en had besloten het op de vierde dag uit te voeren. Samen met zijn vrienden Oehoe de kleine bruine uil en Zus konijn was hij druk voorbereidingen aan het treffen voor een lekkere barbecuemaaltijd. Die ochtend hadden ze samen in het bos gezocht naar lekkere bramen en bessen. Ze hadden noten verzameld en aardbeien geplukt. In de middag had Zus een mooie tafel gedekt bovenop de heuvel waar ze alle drie woonden. Vanaf de heuvel hadden ze een schitterend uitzicht op de open plek in het bos. De grote boom in het midden van de heuvel zorgde voor de nodige schaduw en verkoeling. Terwijl Zus druk bezig was geweest met de tafel, hadden Oehoe en Oswald een barbecue gebouwd van een paar stenen en ijzeren rekjes die Oswald in zijn huisje had liggen. Samen hadden ze genoeg hout verzameld om de hele avond te kunnen barbecueën.
Toen de zon langzaam begon te zakken stak Oswald een paar houtblokken aan en tevreden keek de kleine kabouter naar het vuur dat langzaam om zich heen greep. Oehoe was snel nog even naar het meer gevlogen om een paar vissen te vangen en hij kwam terug met drie hele vette exemplaren. Zus nam de vissen in ontvangst en ging ze klaarmaken. Het kon niet anders dan dat die vissen heerlijk zouden gaan smaken. Vanaf de barbecue steeg inmiddels een dikke rookpluim op die in de verre omtrek te zien was en niet veel later kwam meneer otter kijken waar die dikke pluim vandaan kwam. Verlekkerd keek hij naar de drie vissen die klaar lagen om gebakken te worden. Oswald zag de otter kijken en vroeg of hij misschien zin had om een hapje mee te eten. De otter moest dan alleen zelf nog wat eten meenemen en dan zorgde Oswald ervoor dat er ook voor hem een vis zou zijn. Meneer otter had daar wel zin in en vroeg of zijn vrouw en twee zonen ook mochten komen. Oswald keek naar Oehoe die aangaf nog wat vissen extra te gaan vangen. Meneer otter vertrok al zingend om zijn gezin het goede nieuws te vertellen.
Het duurde niet lang voordat de hele otterfamilie met een extra tafel en stoelen naar de heuvel kwam. Mevrouw otter had een grote mand bij zich met heerlijke broden en salades. Niet veel later lagen de eerste vissen op de barbecue. De geur ging het hele bos door en het duurde dan ook niet lang voordat er nieuwe gasten kwamen kijken. Mevrouw big met haar man kwamen op de geur af en vroegen of ze ook mee mochten eten. Oswald moest erom lachen en vond het goed. Hoe meer personen er op de barbecue kwamen, des te gezelliger het zou worden. Mevrouw big rende zo hard als ze kon terug naar huis om twee stoelen en een lekkere bak salade te halen. Toen ze terugkwam waren moeder hert en haar kinderen ook nieuwsgierig naar de boom gekomen en niet veel later kwam een mussenfamilie aangevlogen. Eén van de mussen had een accordeon bij zich en begon een vrolijk deuntje te spelen.
De muziek klonk over de open plek en meer en meer dieren kwamen op het geluid af. Een ieder nam extra eten mee en Oswald bouwde samen met Oehoe en meneer big een extra barbecue. Al snel lagen er grote stukken groenten en vis op en terwijl de mus met de accordeon een nieuw lied inzette werd er gefeest en gezongen. Een bruine beer had zijn mondharmonica meegenomen en speelde samen met de mus vrolijke feestmuziek. Zus stond op en begon samen met moeder hert te dansen. Niet lang daarna volgde de anderen hun voorbeeld en danste iedereen in het rond.
Na een tijdje begon het donker te worden en Oswald liep naar zijn paddenstoelenhuisje om de feestverlichting op te halen die hij in één van zijn kasten had bewaard. Hij wilde net naar binnen gaan toen hij een zacht gesnik hoorde. Even bleef hij stil staan om te horen of hij het goed had gehoord en niet snel daarna klonk het gesnik weer. Het kwam van naast zijn huisje en Oswald keek voorzichtig om het hoekje. Tegen de zijkant van zijn huis zat een klein veldmuisje met de handen voor zijn ogen. Oswald keek het muisje aan en vroeg hem waarom hij aan het huilen was. Door de tranen heen keek het muisje verdrietig naar de kleine kabouter. Met een trillende stem vertelde hij dat hij vanuit zijn holletje in het bos de muziek had gehoord en was komen kijken. Hij had gezien dat alle dieren lekker aan het eten waren en hij had al dagen zo’n enorme honger gehad. Terwijl het muisje zijn verhaal vertelde rammelde zijn maag van de honger. Het muisje had het niet gedurfd om te vragen of hij mee kon eten, want hij kon niet net als alle andere dieren iets lekkers meenemen.
Oswald keek het muisje aan, sloeg een arm om hem heen en aaide hem over zijn hoofd. Er was meer dan genoeg eten voor een extra gast vertelde hij en samen met het muisje liep hij terug naar het feest. Daar legde de kleine kabouter aan iedereen uit wie het muisje was en dat hij zo’n ontzettende honger had. Allemaal waren ze maar wat blij dat Oswald het muisje had gevonden, want niemand mocht op een feestelijke avond als deze honger hebben. Het muisje kreeg dan ook van iedereen iets te eten aangeboden en hij feestte en danste samen met de andere dieren tot laat in de avond. Aan het einde van het feest bracht meneer big een grote mand met overgebleven eten naar het holletje van de veldmuis zodat deze de komende weken geen honger meer zou hebben. Oswald, Oehoe en Zus zwaaiden alle gasten uit en gingen voldaan naar bed. Oswald vond het fantastisch dat hun gewone simpele barbecuemaaltijd was uitgegroeid tot een waar feest voor alle dieren van het bos. Nog even dacht hij aan het kleine muisje dat nu geen honger meer had en snel daarna viel de kleine kabouter tevreden in slaap.
Einde