Mara keek met grote ogen naar de pop die ze even daarvoor van haar oma had gehad. Het was een mooie pop met lange, zwarte vlechten en een gele jurk. Oma had hem speciaal voor Mara gekocht en ze had haar gevraagd welke naam de pop kreeg.
En daar moest Mara heel lang over nadenken. Want hoe noem je een nieuwe pop? Zo’n naam is best belangrijk want je kunt hem later niet ineens veranderen, dat is gek en dat doe je bij baby’s meestal ook niet. Eerst wilde ze de pop ook Mara noemen, want Mara was de mooiste naam die er volgens Mara bestond. Toch leek haar dat geen goed idee, want als moeder dan Mara zou roepen wisten ze niet of ze nu de echte Mara bedoelde of de pop. Nee Mara was geen optie. Maar welke naam dan wel?
Oma stelde voor om de pop Thea te noemen, maar dat vond Mara niets. Al zullen alle Thea’s hele lieve en leuke mensen zijn, het is ook een beetje een naam voor oudere vrouwen. En de pop van Mara was nog niet zo oud. Toen bedacht Mara zich dat ze altijd graag een broertje had willen krijgen en die zou ze dan Tim gaan noemen. Dus kon ze de pop misschien Tim noemen. Mara schoot in de lach, want een broertje zou natuurlijk een jongetje zijn en de pop was duidelijk meer een meisje. Nee, dan was Tim misschien toch niet de beste naam voor de pop.
Terwijl Mara hard aan het nadenken was, blafte ineens de hond van oma hard door de kamer. Woef! Mara sprong op, zou dat een naam kunnen zijn? Meteen ging ze weer zitten, Woef was ook al een gekke naam voor een pop. Net als Boxer, de naam van oma’s hond. En oma’s kat heette Muis, wat sowieso al een beetje vreemd was.
Zo bedacht Mara wel tientallen namen. Sara, Ester, Ellen, Eva, Rinie, Tinie, Daan (ownee dat is een jongensnaam), Dana, Marjolein, Anita, Esmeralda, Fatima. En zo ging het maar door. Maar aan elke naam zat wel een nadeel. De ene naam was te lang, de andere te kort. Sommige namen bestonden uit veel te moeilijke letters en weer andere namen pasten gewoon niet bij de pop.
Mara zuchtte diep, want zelfs na een paar uur denken had de pop nog geen naam en het zou niet lang duren voor oma weer naar huis zou gaan. Ze liep met de pop in haar hand door de kamer te peinzen op een goede naam toen oma het uiteindelijk niet langer meer aan kon zien. Ze pakte de pop, bekeek haar goed en stelde toen voor om de pop gewoon Pop te noemen. Mara dacht even na en knikte. Pop paste goed bij de pop, was niet te lang en er zaten geen moeilijke letters in. Pop was een geweldige naam! Ze gaf oma een dikke kus en rende naar haar kamer. Daar stelde ze Pop voor aan haar andere knuffels; Beer, Konijn en Kikker.
Einde