Wat lag hij toch heerlijk zo in het zonnetje. Het was nog vroeg in de morgen. Gelukkig maar want daarom was het rustig in huis. Dat gebeurde de laatste tijd niet zoveel; rust. Het zou iets te maken kunnen hebben met wat ze vakantie noemde. Dat had hij ze vaak horen zeggen. En sinds een aantal dagen waren ze daardoor allemaal de hele dag thuis. Ze gingen niet meer naar hun werk of naar school. En daarmee had hij een stuk minder rust dan normaal. Ja en dan kon hij natuurlijk wel naar buiten gaan, maar normaal lag hij overdag heerlijk alleen op de bank. Hij bleef sowieso liever binnen.
Terwijl hij lag te dagdromen werd hij wreed gestoord. Het papamens kwam zingend de kamer binnen, liep meteen op hem af en aaide zijn bol. Meteen was hij vergeten dat hij geïrriteerd was. Nog een aai en nog eentje. Net op het moment dat hij er echt van genoot liep het papamens weer weg. Hij keek hem nog een tijdje na, maar het papamens was druk bezig in de keuken. Er werden broodjes gesmeerd en eitjes gekookt. Dat kon maar één ding betekenen, de anderen zouden ook snel komen.
Daar kwam het mamamens de kamer in. Ze gaf het papamens een kus en kwam daarna met hem knuffelen. Wat een fijn gevoel was dat toch. Het mamamens wist altijd precies waar hij dol op was. Ze streelde zijn buik en de onderkant van zijn kop. Hij genoot er zo van dat hij niet door had dat het Joepmens er ook al was. Meteen zette hij zijn grootste glimlach op. Hij was dol op het Joepmens. Het was tenslotte het Joepmens dat hem uitgezocht had en mee naar huis had genomen.
Samen speelden ze elke dag wel even, met de bal of met een lampje dat het Joepmens dan door de kamer liet schijnen. Ow wat wilde hij dat lampje ooit eens vangen! En aan het einde van de dag als het Joepmens uit school kwam en moe was dan keken ze samen naar een groot raam aan de muur waar allerlei verschillende dingen op gebeurde. Het Joepmens noemde het een telvisi, maar volgens het papamens was het een televisie. Toch dacht hij dat het Joepmens gelijk had en dus keken ze elke dag samen naar de telvisi.
Dan was er ook nog het Lisamens, de kleinste van alle mensen. Echt pieperig. Hij had geen idee waar ze vandaan was gekomen. Ineens was ze in huis en niemand leek dat vreemd te vinden. En ze maakte soms een hoop lawaai. Dan huilde ze zo erg dat hij besloot toch maar even naar buiten te gaan. En als ze bij hem in de buurt kwam dan trok ze aan zijn staart. Dat deed pijn, maar volgens het Joepmens kon ze er niks aan doen. Ze wist nog niet dat ze dat niet mocht doen. Maar wanneer ze dat wel zou weten, dat wist hij dan weer niet. Het Joepmens probeerde hem tegen haar te beschermen als hij zag dat ze naar hem toe kroop. Het Joepmens was zijn grote vriend!
Nu was het dus vakantie en waren alle mensen de hele dag thuis. Het papamens en het mamamens keken veel telvisi, het Joepmens mocht de hele dag spelen en het Lisamens zat geregeld achter hem aan. Het was dus druk en hij kreeg veel meer aandacht dan anders. Dat was wel fijn, maar soms wilde hij gewoon even rust. Dat willen katten nu eenmaal en de kat van Joep was een kat zoals alle andere katten.
Einde